Από τις 30/4 και 2/5
5ο μάθημα: Υλικό για τον πόλεμο και τις επιπτώσεις στα παιδιά
Κείμενο
Πάνω από 86,7 εκατομμύρια παιδιά, κάτω των 7 ετών, έχουν περάσει ολόκληρη τη ζωή τους σε ζώνες συγκρούσεων, θέτοντας την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους σε κίνδυνο, ανακοίνωσε η UNICEF. Ένα παιδί γεννιέται με 253 εκατομμύρια ενεργούς νευρώνες, αλλά το αν ο εγκέφαλος θα φθάσει την πλήρη ενήλικη ικανότητα των περίπου ενός δισεκατομμυρίου συνδεόμενων νευρώνων, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ανάπτυξη στην πρώιμη παιδική ηλικία, τονίζει η UNICEF. Αυτό περιλαμβάνει το μητρικό θηλασμό και τη διατροφή στην πρώιμη παιδική ηλικία, τα πρώτα ερεθίσματα που θα δεχθεί από εκείνους που το φροντίζουν, τις πρώτες ευκαιρίες για μάθηση και τη δυνατότητα να μεγαλώσει και να παίξει σε ένα ασφαλές και υγιές περιβάλλον. Κατά τη διάρκεια των πρώτων επτά ετών της ζωής, ο εγκέφαλος ενός παιδιού έχει τη δυνατότητα να ενεργοποιεί 1.000 εγκεφαλικά κύτταρα κάθε δευτερόλεπτο. Κάθε ένα από αυτά τα κύτταρα, γνωστά ως νευρώνες, έχει τη δύναμη να συνδέεται με άλλους 10.000 νευρώνες χιλιάδες φορές ανά δευτερόλεπτο. Οι εγκεφαλικές συνδέσεις χρησιμεύουν ως δομικά στοιχεία του μέλλοντος του παιδιού, καθορίζοντας την υγεία του, τη συναισθηματική ευεξία και την ικανότητα μάθησης, περιγράφει η UNICEF. Τα παιδιά όμως που ζουν μέσα σε συγκρούσεις, συχνά εκτίθενται σε ακραία ψυχικά τραύματα, που τα θέτουν σε κίνδυνο διαβίωσης σε συνθήκες τοξικού στρες, μια κατάσταση που αναστέλλει τις συνδέσεις των κυττάρων του εγκεφάλου – με σημαντικές συνέπειες στη γνωστική, κοινωνική και σωματική τους ανάπτυξη σε ολόκληρη τη ζωή τους, συνεχίζει η ανακοίνωση.
«Εκτός από τις άμεσες φυσικές απειλές που αντιμετωπίζουν τα παιδιά σε περιπτώσεις κρίσεων, διατρέχουν επίσης κίνδυνο από τα βαθιά ριζωμένα ψυχικά τραύματα» αναφέρει στην ανακοίνωση η Πία Μπρίτο, επικεφαλής της UNICEF για την Πρώιμη Παιδική Ανάπτυξη. Στοιχεία της UNICEF δείχνουν ότι σε παγκόσμιο επίπεδο το 1 στα 11 παιδιά, ηλικίας 6 ετών ή νεότερα, έχουν περάσει την πιο κρίσιμη περίοδο της ανάπτυξης του εγκεφάλου μέσα σε συγκρούσεις. «Οι συγκρούσεις στερούν από τα παιδιά την ασφάλεια, την οικογένεια και τους φίλους τους, το παιχνίδι και την καθημερινότητα. Όλα αυτά είναι στοιχεία της παιδικής ηλικίας που προσφέρουν στα παιδιά την καλύτερη δυνατή ευκαιρία να αναπτυχθούν πλήρως και να μαθαίνουν αποτελεσματικά, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να συμβάλουν στις οικονομίες και τις κοινωνίες τους, αλλά και στην οικοδόμηση ισχυρών και ασφαλών κοινοτήτων, όταν ενηλικιωθούν» εξηγεί η κ. Μπρίτο. Και συνεχίζει: «Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο, ώστε να παρέχουμε στα παιδιά και εκείνους που τα φροντίζουν κρίσιμες προμήθειες και υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένου του εκπαιδευτικού υλικού, της ψυχοκοινωνικής στήριξης και ασφαλείς χώρους, φιλικούς προς τα παιδιά, που μπορούν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της αίσθησης της παιδικής ηλικίας εν μέσω μιας σύγκρουσης».
Τα αίτια του πολέμου λόγω της φύσης τους δύσκολα ερμηνεύονται. Η κοινωνική συμπεριφορά δεν υπόκειται σε φυσικούς νόμους με τον ίδιο τρόπο όπως οι κυκλώνες και οι σεισμοί. Οι άνθρωποι γράφουν οι ίδιοι την ιστορία τους, συχνά με τη βία και μερικές φορές κατά ανεξήγητο τρόπο. Έτσι τα αίτια είναι περίπλοκα και πολυδιάστατα και διαφέρουν, συχνά θεμελιωδώς, από πόλεμο σε πόλεμο. Μπορούμε, όμως, να προσδιορίσουμε ορισμένες συνθήκες και αίτια που αυξάνουν τη πιθανότητα του πολέμου. Σε πολλές περιπτώσεις η ένοπλη σύγκρουση έχει λιγότερο να κάνει με εθνικιστικές ιμπεριαλιστικές ιδεολογίες ή εδαφικές βλέψεις και περισσότερο με την οικονομική απληστία, τον ανταγωνισμό για τον έλεγχο οικονομικών πόρων. Οι υπερεθνικοί πόλεμοι απεικονίζουν πλέον το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ Δύσης και Ανατολής, ώστε τα τελευταία χρόνια, οι φτωχές χώρες έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να εμπλακούν σε ένοπλες συγκρούσεις ή σε τρομοκρατικά χτυπήματα από ό,τι οι πλούσιες. Όμως και η φτώχεια και η ανισότητα από μόνα τους δεν φαίνεται να είναι καθοριστικοί παράγοντες για αυτό, καθώς οι περισσότερες φτωχές χώρες ζουν εν ειρήνη τον περισσότερο καιρό.
Κανένα από τα αίτια αυτά δεν μπορεί να γίνει αυθύπαρκτα αποδεκτό, αν δεν προϋποθέσουμε την ευρύτερη ηθική κενότητα και ο κύριος «υπόδικος» είναι οι πολιτικές ηγεσίες. Ο πολιτικός ηγέτης καθορίζει την εξωτερική πολιτική και αν ο ίδιος στερείται ηθικής βάσης, τότε συγκαλύπτοντας τα βαθύτερα αίτια των επιλογών του υποσκάπτει την ειρήνη, θυσιάζει το λαό του στο βωμό του «εθνικού συμφέροντος» και τον κόσμο ολόκληρο στο βωμό της προσωπικής του φιλοδοξίας -μάλλον κενοδοξίας, ή της προσωπικής του παραφροσύνης –αδυνατώντας να κατανοήσει ότι ύψιστο συμφέρον είναι η ειρήνη και ότι το αξίωμα που κατέχει – δημοκρατικά ή μη – τον θέτει προ τεραστίων ευθυνών απέναντι στον λαό του και την ανθρωπότητα, δεν του αφήνει περιθώρια για ηθικά «παραστρατήματα».
Δικαιολογημένοι προβληματισμοί έχουν εκφραστεί για το ρόλο της επιστήμης στον πόλεμο και στην οικολογική καταστροφή. Αυτοί, όμως, συναρτώνται άμεσα με τη μη συμμετοχή των πολιτών σε καίρια ζητήματα. Η άγνοια ή, ακόμα χειρότερα, η ημιπληροφόρηση λειτουργούν ως προαιπατούμενο της “περιθωριοποίησης” των πολιτών, αλλά προκύπτουν και ως επακόλουθο. Ο κόσμος μας θα ήταν ένας ευτυχισμένος κόσμος, αν η συνεργασία εφαρμοζόταν περισσότερο από τον ανταγωνισμό, αν ό,τι ωραίο υπάρχει στη φύση δεν καταστρεφόταν, για να παραχωρήσει τη θέση του σε τρομερές μηχανές που δημιουργήθηκαν μόνο για να σκοτώνουν ανθρώπους και περιβάλλον. Πέρα από αυτό, έχει, επίσης, εδραιωθεί η σαρωτική επικράτηση της ατομικής ιδιώτευσης, σε αντίθεση με εποχές όπου, πλασματικά ή μη, πρωταγωνιστούσε η πρακτική του συλλογικού στόχου, επιδίωξης και δημιουργίας.
Ο ΟΗΕ ανέκαθεν υποστήριζε ότι για την αντιμετώπιση της φρίκης του πολέμου η πρόληψη είναι καλύτερη από την θεραπεία και ότι οι αιτίες όχι, μόνο τα συμπτώματα, πρέπει να αντιμετωπίζονται στην καρδιά του προβλήματος. Όμως, οι ευγενείς αυτές φιλοδοξίες δεν έχουν ακόμη βρει αποτελεσματική έκφραση στην πράξη. Ως αποτέλεσμα, η διεθνής κοινότητα σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με ανθρωπιστικές προκλήσεις χωρίς προηγούμενο. Απέναντι λοιπόν σε επείγουσες ανθρωπιστικές ανάγκες και παρατεταμένες κρίσεις αναδύεται η απαίτηση να ζήσουν τα παιδιά σε περιβάλλοντα φιλικά· Γιατί δεν υπάρχει τίποτε πιο φρικτό από το να βλέπει ένα παιδί τη ζωή του ως φρικτή.
Κείμενο διασκευασμένο, με συνένωση αποσπασμάτων Ομιλίας του Κόφι Ανάν, Γενικού Γραμματέα ΟΗΕ (ως το 2016) και άρθρου από το ΒΗΜΑ, 24/03/2016 («Unicef: 87 εκατ. παιδιά δεν έχουν γνωρίσει τίποτα άλλο, μόνο πόλεμο»)
Παρατηρήσεις
- Ποιοι είναι οι βασικοί θεματικοί άξονες του κειμένου (ποια επιμέρους θέματα διακρίνετε στο κείμενο); Να τα διατυπώσετε με σαφήνεια.
Μπορείτε να προσεγγίσετε το κείμενο με βάση 4 ενότητες: 1η (1η-2η παράγραφος), 2η (3η παράγραφος), 3η (4η-5η παράγραφος), 4η (6η παράγραφος)
- συμμετοχή, καίρια, άγνοια, περιθωριοποίησης, συλλογικού, πρόληψη: Να γράψετε από ένα αντώνυμο (λέξη με την αντίθετη σημασία) για καθεμιά από τις παραπάνω λέξεις.
- να αναπτυχθούν, αποτελεσματικά, να συμβάλουν, φροντίζουν, να βοηθήσουν, ερμηνεύονται, ιμπεριαλιστικές, «υπόδικος», υποσκάπτει, κενοδοξίας, παραφροσύνης, απεικονίζουν: Να γράψετε από ένα συνώνυμο (λέξη με παρόμοια σημασία) για καθεμιά από τις παραπάνω λέξεις.
- «Ο κόσμος μας θα ήταν ένας ευτυχισμένος κόσμος, αν η συνεργασία εφαρμοζόταν περισσότερο από τον ανταγωνισμό, αν ό,τι ωραίο υπάρχει στη φύση δεν καταστρεφόταν, για να παραχωρήσει τη θέση του σε τρομερές μηχανές που δημιουργήθηκαν μόνο για να σκοτώνουν ανθρώπους και περιβάλλον». Να αναπτύξετε το νόημα της παραπάνω φράσης σε 80 περίπου λέξεις.
5. Ένα κεντρικό θέμα του κειμένου είναι οι επιπτώσεις του πολέμου στα παιδιά.
Συγκεντρώνουμε τα στοιχεία που μας δίνει το κείμενο και μελετάμε επιπλέον υλικό για το θέμα:
https://www.youtube.com/watch?v=KwCtWfwYlkw (ταινία μικρού μήκους)
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL105/229/1685,5378/extras/texts/indexc_2_parallilo_keimeno_2.html (Ζλάτα Φιλίποβιτς – Ένα ημερολόγιο από το Σεράγεβο)
https://www.youtube.com/watch?v=2iz2tNiRpeY (παιδιά από τη Συρία μιλούν για τον πόλεμο)
Κείμενο 6 σχολικού βιβλίου:
Θυμηθείτε:
Από τη σχετική ενότητα (5) του σχολικού βιβλίου, έχουμε αξιοποιήσει και τα κείμενα 1, 2, 5
(Θα διαβάσουμε μαζί το κείμενο 4).
6ο μάθημα: Παραγωγή λόγου
Επιλογές:
1. Αξιοποιούμε το υλικό που αναλύσαμε για το θέμα του πολέμου. Δείτε συγκεντρωμένα κάποια πράγματα στο 5ο μάθημα (κυρίως στο σημείο 5).
“Από όσα συζητήσαμε, προκύπτει με σαφήνεια ότι ανάμεσα στα θύματα των σύγχρονων πολέμων κεντρική θέση κατέχουν τα παιδιά, που επηρεάζονται πολύπλευρα και ανεπανόρθωτα. Καταγράψτε ποιες είναι οι επιπτώσεις των πολέμων στα παιδιά, εκφράστε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας σχετικά με το θέμα και διατυπώστε τον προβληματισμό σας για την αντιμετώπιση της κατάστασης.”
Το κείμενό σας θα το διαβάσετε στο πλαίσιο μιας αντιπολεμικής εκδήλωσης στο σχολείο, φροντίστε, λοιπόν, να είστε σαφείς και πειστικοί!
Προσοχή: -στη διάκριση των ζητουμένων και στην ισορροπημένη ανάπτυξή τους, -στην οργάνωση του κειμένου και στον χωρισμό των παραγράφων, -στην υιοθέτηση κατάλληλου ύφους/ π.450 λέξεις
2. Αξιοποιούμε την εμπειρία μας από όσα βιώσαμε το τελευταίο διάστημα, καθώς, μεταξύ άλλων, αντιμετωπίσαμε και το κλείσιμο των σχολείων.
“Καταγράψτε πώς εξελίχθηκαν οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα (κλείσιμο σχολείων), πώς προσεγγίσατε το θέμα της εξ αποστάσεως διδασκαλίας (σύγχρονης και ασύγχρονης), ποια είναι τα συμπεράσματά σας για την αναγκαιότητα, τον ρόλο και την αποτελεσματικότητά της (πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα σε σύγκριση με τον κλασικό τρόπο διδασκαλίας).”
Το κείμενό σας θα το διαβάσετε στο πλαίσιο μιας σχετικής συζήτησης στο σχολείο, φροντίστε, λοιπόν, να είστε σαφείς και πειστικοί!
Προσοχή: -στη διάκριση των ζητουμένων και στην ισορροπημένη ανάπτυξή τους, -στην οργάνωση του κειμένου και στον χωρισμό των παραγράφων, -στην υιοθέτηση κατάλληλου ύφους/ π.450 λέξεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου