Νοέμβριος
2022
Το
3ο Γυμνάσιο Αιγάλεω
στο
Διεθνές Φεστιβάλ Παιδικών και Εφηβικών
Ταινιών Αθήνας
Την
Κυριακή
20 Νοεμβρίου 2022,
στις 14.00΄
μ.μ., με μια 20μελή
ομάδα
μαθητών/μαθητριών, καθηγητριών, αλλά
και γονιών, βρεθήκαμε στο Δημοτικό
Θέατρο Πειραιά,
για να παρακολουθήσουμε μια πολύ
ενδιαφέρουσα σερβική
ταινία,
η οποία κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον
μας από την αρχή ως το τέλος, μας διασκέδασε
και μας προβλημάτισε.
Σχετικά
με την υπόθεση
της ταινίας
“Πώς
έμαθα να πετάω”/ “How
I learned to fly”:
Η
12χρονη Σοφία θα ήθελε όσο τίποτα στον
κόσμο να περάσει τις καλοκαιρινές της
διακοπές στην κατασκήνωση με την κολλητή
της και τον αδερφό της, με τον οποίο
είναι “τσιμπημένη”, όμως καταλήγει σε
ένα νησί των δαλματικών ακτών με την
αυστηρή γιαγιά της, που συνεχώς την
πιέζει να βάζει αντηλιακό και να ντύνεται
σωστά. Χωρίς φίλους και –το χειρότερο–
χωρίς WiFi, η Σοφία μπορεί μόνο να ελπίζει
ότι θα κάνει νέες παρέες. Όμως η παράξενη
συμπεριφορά της γιαγιάς της διακόπτει
την ανία της: η Σοφία υποψιάζεται ένα
κρυφό ρομάντζο, αλλά σταδιακά ανακαλύπτει
ένα καλά κρυμμένο οικογενειακό μυστικό.
Η ταινία, που έγινε τεράστια εισπρακτική
επιτυχία στην Σερβία και διανύει
αξιοθαύμαστη φεστιβαλική πορεία, παίζει
σαν ηλιόλουστη καλοκαιρινή ανάμνηση
που ξετυλίγεται μέσα από σέλφι, σεκάνς
ονείρων, CGI έντομα και άλλα τρικ που
ζωντανεύουν την υπερκινητική καθημερινότητα
της εφηβείας, καθώς η Σοφία ζει το
καλοκαίρι των ονείρων της με φίλους,
περιπέτειες και μια πολύτιμη ματιά στο
ιστορικό παρελθόν των Βαλκανίων.
Δείτε
περισσότερα
για
την ταινία εδώ:
https://www.athicff.com/movie/pos-ematha-na-petao/
Μετά
την παρακολούθηση της ταινίας
ξανασκεφτήκαμε όσα είδαμε και καταγράψαμε
σχόλια,
συναισθήματα και εντυπώσεις, ενώ, με
αφορμή την επίσκεψή μας στο Δημοτικό
Θέατρο του Πειραιά, μάθαμε λίγα πράγματα
για αυτό το ιστορικό κτήριο.
Δείτε
παρακάτω το σχετικό φυλλάδιό μας.
3ο
Γυμνάσιο Αιγάλεω-Δημοτικό Θέατρο
Πειραιά/ Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2022
Α.
Για
να ξανασκεφτούμε την ταινία που
παρακολουθήσαμε...
1.
Παρουσιάζουμε
μια
συγκινητική, κατά τη γνώμη μας,
σκηνή από
την ταινία.
__________________________________________________
2.
Παρουσιάζουμε
μια αστεία για εμάς
σκηνή από
την ταινία.
__________________________________________________
3.
Ποιος χαρακτήρας του έργου ήταν ο πιο
ενδιαφέρων; Γιατί;
__________________________________________________
4.
Ποια ήταν τα συναισθήματά μας
όσο
παρακολουθούσαμε
την ταινία;
__________________________________________________
5.
Καταγράφουμε
με μία έως τρεις λέξεις
αυτό
που μας
έμεινε από την ταινία.
__________________________________________________
6.
Χαρακτηρίζουμε με μία έως τρεις λέξεις
την ταινία.
__________________________________________________
7.
Πώς συνδέεται ο τίτλος “Πώς έμαθα να
πετάω” με το περιεχόμενο της ταινίας;
__________________________________________________
8.
Σημειώνουμε ό,τι άλλο θέλουμε/θεωρήσαμε
σημαντικό σχετικά με την ταινία (σχόλιο,
απορία...).
__________________________________________________
9.
Πόσα
“αστεράκια” (από ένα έως πέντε) θα
βάζαμε
στην ταινία; Θα την προτείναμε
σε άλλους/άλλες; Γιατί;
__________________________________________________
Β.
Για την ιστορία του Δημοτικού Θεάτρου
Πειραιά
Ένα
μνημειώδες ναόσχημο πρόπυλο με τέσσερις
κορινθιακού τύπου κολόνες σε οδηγεί
στον μαγικό κόσμο του Δημοτικού Θεάτρου
Πειραιά. Ένας εντυπωσιακός πολυέλαιος
φωτίζει τη χρυσοποίκιλτη αίθουσα με τα
βελούδινα καθίσματα –είναι ο ίδιος που
κάποτε φώτιζε με γκάζι ένα κοινό που
φορούσε καπέλα και γάντια. Η μαρμάρινη
σκάλα με το περίτεχνο κιγκλίδωμα, η
οροφή του προθαλάμου, ο διάκοσμος των
θεωρείων με τα ονόματα μεγάλων
δραματουργών, τα αετώματα στις όψεις
του κτιρίου – όλα μαζί και το καθένα
ξεχωριστά μαγεύουν τον θεατή.
Το
Δημοτικό Θέατρο του
Πειραιά, που
εγκαινιάστηκε
την Κυριακή 9 Απριλίου 1895, έμελλε να
γίνει το λαμπρότερο τοπόσημο που έχει
το «μεγάλο λιμάνι». Τρεις
δήμαρχοι χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί
το σχέδιο. Αρχιτέκτονας ήταν ο πειραιώτης
καθηγητής του Πολυτεχνείου, Ιωάννης
Λαζαρίμος, που είχε σπουδάσει στο
Πολυτεχνείο του Βερολίνου και στη Σχολή
Καλών Τεχνών του Παρισιού. Κάθε άλλο,
λοιπόν, παρά τυχαία είναι η επιλογή του
να κατασκευάσει μια αίθουσα κατά τα
γαλλικά πρότυπα, με πεταλόσχημη πλατεία
και 23 εντυπωσιακά θεωρεία, συνολικής
χωρητικότητας 1.400 θέσεων, λαμβάνοντας
υπόψη του για τη διαρρύθμιση το παρισινό
Théâtre d' Odéon και ακολουθώντας αρχιτεκτονικά
την κλασικιστική παράδοση.
Στην
επίσης γαλλικού τύπου τεράστια σκηνή
του πάτησε ολόκληρο το ελληνικό θέατρο
– σκηνοθέτες όπως ο Δημήτρης Ροντήρης,
ο Αλέξης Σολομός και ο Κάρολος Κουν,
αλλά και σπουδαίοι ηθοποιοί, όπως ο
Αιμίλιος Βεάκης, ο Δημήτρης Χορν, ο Μάνος
Κατράκης, ο Αλέξης Μινωτής, η πειραιώτισσα
Κατίνα Παξινού, η Κυβέλη, η Ασπασία
Παπαθανασίου και αμέτρητοι άλλοι. Αυτή
η σκηνή ήταν που επιφύλαξε τη μεγαλύτερη
έκπληξη κατά τη διάρκεια των εργασιών
αποκατάστασης του θεάτρου. Αφαιρώντας
το πρόσθετο δάπεδο που είχε τοποθετηθεί,
οι εργάτες αντίκρισαν κατάπληκτοι ένα
κρυμμένο υποσκήνιο τριών επιπέδων με
μηχανισμούς οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό
συνέχιζαν να λειτουργούν. Η σκηνή του
θεάτρου έχει
σήμερα αναγνωριστεί ως μνημείο της
ιστορίας της τεχνολογίας και είναι ένα
από τα ελάχιστα σωζόμενα δείγματα της
εποχής μπαρόκ στην Ευρώπη.
Η
ιστορία του θεάτρου είναι συνυφασμένη
όχι μόνο με τον Πειραιά, αλλά και με την
ιστορία της Ελλάδας. Το 1916, κατά τη
διάρκεια του Α΄
Παγκοσμίου
Πολέμου, καταλαμβάνεται από Γάλλους
στρατιώτες και το 1922 ανοίγει τις πύλες
του και φιλοξενεί για δύο χρόνια πρόσφυγες
από τη Μικρά Ασία. Το 1944 υφίσταται φθορές
από τον συμμαχικό βομβαρδισμό του
Πειραιά και οι σεισμοί του 1981 και του
1999 αφήνουν τα σημάδια τους πάνω του. Από
το 2016,
πλήρως ανακαινισμένο, το Δημοτικό Θέατρο
Πειραιά, έπειτα από χρόνια παρακμής και
σιωπής, πρωταγωνιστεί στην πολιτιστική
ζωή του τόπου, ανεβάζοντας παραστάσεις
που γίνονται πόλος έλξης για χιλιάδες
θεατές.
Πηγή
πληροφοριών:
https://www.lifo.gr/now/athens/dimotiko-theatro-peiraia-einai-ena-diamanti-arhitektonikis
Περισσότερα:
https://www.dithepi.gr/el/thetheater
http://repository.edulll.gr/edulll/bitstream/10795/3497/2/3497_Odigos_skinis_mones.pdf
Οι
μαθήτριες και οι μαθητές που συμμετείχαν
(από την Α΄, Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου):
Δ.
Δουλουγέρη, Β. Πολυχρονάκης, Αγγ.
Φωτοπούλου, Ν. Καραγιάννη, Κ. Καραγιάννης,
Άκ. Δεβετζής, Άγγ. Αλεξίου, Σ. Κούλογλου,
Αν. Παπαδοπούλου, Ειρ. Νάσκα, Σ. Φωτόπουλος,
Χ. Χουρσόγλου, Κ. Χρυσανθοπούλου, Αν.
Δαμασκηνός-Γιώτης, Γ. Μποταΐτη-Λαϊνά,μαζί
με τις καθηγήτριες Αμ. Αναγνωστοπούλου,
Β. Γεωργακοπούλου, Κ. Τσιώρου.
Επιμέλεια
υλικού: Κ. Τσιώρου
