Το 3ο Γυμνάσιο Αιγάλεω και η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου), οι μαθήτριες και οι μαθητές του Γ3 (και όχι μόνο) έκαναν μια "περιήγηση" στη νεοελληνική ποίηση και επέλεξαν τους στίχους που τους εκφράζουν...

Οι επιλογές...

-του Μικέλε και της Μαρίας (Σινγκ)

-της Έφης και της Άννας (Παπακώστα)

 -της Ευαγγελίας και της Μυρτώς

 -του Ιάκωβου και της Μαρίας (Πλιώτα)

-της Ολυμπίας και του Γιώργου (Χαλίλι)

-της Άννας (Σαρρή) και της Κικής

-του Μάριου και του Γιώργου (Τζήκου)

Επειδή οι φωτογραφίες δεν είναι καθαρές: "Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες" (Μάριος) και "Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις" (Γιώργος) [Κώστας Καρυωτάκης, "Είμαστε κάτι..."]

 -του Βασίλη (Σαλβάνου) και του Βασίλη (Παρασκευόπουλου):

Επειδή οι φωτογραφίες δεν είναι καθαρές: "Με τι καρδιά, με τι πνοή/ τι πόθους και τι πάθος/ πήραμε τη ζωή μας· λάθος!/ κι αλλάξαμε ζωή" (Βασίλης Σαλβάνος) από την "Άρνηση" του Γιώργου Σεφέρη και "Οι τελευταίοι στους τελευταίους που θα γραφτούν" (Βασίλης Παρασκευόπουλος) από τον "Επίλογο" του Μανόλη Αναγνωστάκη

-Μία έκτακτη συμμετοχή (ευχαριστούμε!) - η επιλογή της Κωνσταντίνας του Γ1:

Και μία έκπληξη-guest εμφάνιση:
-η επιλογή στίχων και η δημιουργία της Αριστέας, μιας αγαπημένης μαθήτριας και φίλης από το Βερολίνο, η οποία μας στέλνει την εργασία της από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου βρίσκεται για την τρέχουσα σχολική χρονιά. Την ευχαριστούμε πολύ!

Μια περιήγηση στον κόσμο του Βυζαντίου: το 3ο Γυμνάσιο Αιγάλεω στο Βυζαντινό Μουσείο (η σειρά του Β2...)

Μια περιήγηση στον κόσμο του Βυζαντίου:

η σειρά του Β2 να επισκεφθεί το Βυζαντινό Μουσείο

     Την Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013 ήρθε, επιτέλους, η δική μας σειρά να επισκεφθούμε το Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας (μαζί με την καθηγήτρια της ιστορίας, κ. Τσιώρου, και τον καθηγητή των θρησκευτικών, κ. Παπαϊακώβου). Η περιήγησή μας στις ενότητες: “Παλαιές μορφές-νέα σύμβολα”, “Τα εγκόσμια”, “Χριστιανική Αίγυπτος”, “Τόπος αναψύξεως”, “Εξουσία και διοίκηση”, “Κρίσιμη καμπή”, “Λατρεία και Τέχνη”, “Όψεις δημόσιου και ιδιωτικού βίου” ήταν διασκεδαστική και διδακτική, καθώς ακολουθούσαμε τις δραστηριότητες του φύλλου εργασίας μας, ίσως όμως και κάπως κουραστική στο πολύ ενδιαφέρον αλλά τεράστιο μουσείο. Η καταρρακτώδης βροχή κατά την επιστροφή μας στο σχολείο αποτέλεσε μια όχι ευχάριστη έκπληξη...

Οι εντυπώσεις μας, με λόγια και ζωγραφιές...

“Στο μουσείο όλα ήταν υπέροχα. Όλα μου άρεσαν πολύ, τα ολοζώντανα χρώματα και το διασκεδαστικότατο παιχνίδι που μας ετοίμασε η κυρία μας. Επίσης, μου άρεσαν πολύ τα ψηφιδωτά, η κάθε λεπτομέρειά τους με έκανε να έχω περισσότερο ενδιαφέρον. Οι τοιχογραφίες ήταν κι αυτές πολύ ιδιαίτερες, όμως η αγαπημένη μου ήταν ο “Ελκόμενος”, που απεικόνιζε τον Ιησού με το σταυρό. Είναι δύσκολο να επιλέξω ένα αντικείμενο, μου έκαναν όμως περισσότερη εντύπωση τα παιδικά παπούτσια και ρούχα από την Αίγυπτο γιατί μου φαινόταν αδιανόητο το πόσο καλά είχαν διατηρηθεί”.

Νικολέττα Λουμίδη

“Η επίσκεψη στο μουσείο ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Είδαμε και μάθαμε πολλά για το βυζαντινό κόσμο. Δεν ξέρω τι να πρωτοαναφέρω: είδαμε ψηφιδωτά, κοσμήματα, εικόνες, αγάλματα, χειρόγραφα, αγγεία, πλάκες με επιγραφές, τάφους... Ήταν πολύ ωραία και χαίρομαι που πήγαμε, αν και κάποια στιγμή μπερδεύτηκα λίγο με τα φυλλάδια (γι' αυτό άφησα κάποια κενά)”.

Έλενα Λούτσιβ

“Στην είσοδο με εντυπωσίασε το καλοδιατηρημένο αντίγραφο του ψηφιδωτού από την Ιταλία με τον Ιουστινιανό και τη συνοδεία του. Επίσης, μου έκανε εντύπωση ο ορθογώνιος τάφος και έχω μείνει με την απορία πώς έθαβαν τους νεκρούς, αλλά σε γενικές γραμμές το μουσείο τα' σπαγε!!!”.

Οδυσσέας Κορελίδης

“Χαίρομαι που επισκεφθήκαμε το Βυζαντινό Μουσείο. Μάθαμε πολλά πράγματα. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν οι τοιχογραφίες και ειδικά αυτή με τους Τρεις Ιεράρχες. Μου άρεσαν επίσης τα κοσμήματα, που ήταν φτιαγμένα από πολύχρωμες πολύτιμες πέτρες, η σιδερένια πανοπλία και τα παιδικά παπούτσια και ρούχα. Μου έκανε εντύπωση που κατάφεραν να επιζήσουν τόσα χρόνια οι βυζαντινές ενδυμασίες”.

Ελίνα Μπατή

“Οι εντυπώσεις μου από το Μουσείο είναι τέλειες. Ενθουσιάστηκα γιατί ήταν όλα πολύ ωραία, περισσότερο όμως θυμάμαι το γλυπτό του Ορφέα με τα ζώα γύρω του”.

Γεωργία Μπραζιώτη

“Εμένα μου άρεσαν τα σιδερένια κουτάλια και τα πιάτα από το θησαυρό της Μυτιλήνης, τα αγγεία, τα παιδικά παπούτσια και τα αντικείμενα που έβαζαν μέσα στον τάφο δίπλα στους νεκρούς”.

Ρόμπερτ Μοράρου

“Από το μουσείο θυμάμαι περισσότερο τα ψηφιδωτά, τις εικόνες, τις επιγραφές από τους τάφους, τα νομίσματα και την περγαμηνή με το γράμμα του αυτοκράτορα. Μάθαμε πολλά πράγματα για τα βυζαντινά χρόνια και ήταν, γενικά, πολύ ωραία”.

Χρήστος Λιλής

“Μου άρεσαν πολύ όλα, δεν μου άρεσε μόνο η αρχή της επίσκεψής μας με τους χάρτες και τα αγάλματα. Από τη στιγμή που κατεβήκαμε τις σκάλες, το μουσείο γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρον: είδαμε τάφους, πανοπλίες, τοιχογραφίες. Επίσης, δεν μου άρεσε που, όταν επιστρέφαμε, έβρεχε”.

Θοδωρής Κοντίδης

“Όλα ήταν πολύ ωραία, αυτό όμως με το οποίο εντυπωσιάστηκα πιο πολύ ήταν η πανοπλία. Μου άρεσε όμως και ο καλοδιατηρημένος δίδυμος τάφος”.

Κωνσταντίνος Κονόμης

“Το Βυζαντινό Μουσείο είναι το μεγαλύτερο μουσείο που έχω επισκεφτεί. Είχε πολύ εντυπωσιακά εκθέματα και δεν προλάβαμε να τα δούμε όλα. Τα κοσμήματα που χρησιμοποιούσαν τότε, οι δίδυμοι τάφοι, οι τοιχογραφίες και τα νομίσματα ήταν αυτά που μου τράβηξαν την προσοχή. Θα ξαναπήγαινα σε αυτό το μουσείο πολλές φορές!”.

Ελένη Μακρυγιάννη

“Πιο πολύ με εντυπωσίασε ο δίδυμος τάφος με το χαραγμένο σταυρό στο εσωτερικό του και τις επιγραφές. Μου έκανε εντύπωση και το χειρόγραφο γράμμα με το οποίο ο αυτοκράτορας έδινε προνόμια σε μια περιοχή”.

Γιάννης Κοντοχρήστος

“Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η σιδερένια πλεχτή πανοπλία. Μου άρεσαν όμως και οι τάφοι, μέσα στους οποίους μπορέσαμε να διακρίνουμε χαραγμένους σταυρούς, αλλά και παραστάσεις πουλιών και φυτών”.

Γιώργος Μακαλιάς

“Στο μουσείο είδαμε πολύ σημαντικά πράγματα και μάθαμε πάρα πολλά. Αυτά που μου άρεσαν πιο πολύ ήταν η σιδερένια πανοπλία και το ψηφιδωτό που είδαμε και σχολιάσαμε όταν μπήκαμε. Επίσης, μου άρεσε και η περγαμηνή, που ήταν πολύ μεγάλη και με την οποία ο αυτοκράτορας έδινε προνόμια σε μια περιοχή”.

Δημήτρης Μυρσιάδης

“Το αγαπημένο μου μέρος της ξενάγησης ήταν προς το τέλος, όταν βλέπαμε εικόνες, τοιχογραφίες και κάποια μέρη από βυζαντινές εκκλησίες. Αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο είναι ένα κομμάτι τοιχογραφίας που το έχουν αφαιρέσει από βυζαντινό ναό και τώρα πλέον είναι έκθεμα στο Βυζαντινό Μουσείο. Στην αρχή πολλά από τα αντικείμενα που σχολιάζαμε ήταν μονόχρωμα ή σκούρα, προς το τέλος της επίσκεψής μας όμως όλα άρχισαν να παίρνουν χρώμα. Μου άρεσαν πολύ και μου φαίνεται λίγο περίεργο που έχουν διατηρηθεί από τότε”.

Βασιλική Λινάρδου

“Αυτά που μου έμειναν περισσότερο είναι: τα πάρα πολλά νομίσματα που είδαμε στις προθήκες, η επιστολή του αυτοκράτορα προς μια περιοχή για να της δώσει προνόμια, η ψηφιδωτή εικόνα της Παναγίας Γλυκοφιλούσας και, φυσικά, η μεγάλη πανοπλία”.

Παναγιώτης Μήτσικας

“Από την επίσκεψή μας στο μουσείο πιο πολύ μου έκαναν εντύπωση τα ψηφιδωτά και, κυρίως, αυτή η καταπληκτική ψηφιδωτή εικόνα με την Παναγία από την Κωνσταντινούπολη. Επίσης, είδαμε μια σιδερένια πανοπλία τόσο εντυπωσιακή που δεν περίμενα ποτέ ότι θα δω από κοντά. Τέλος, μου έκανε εντύπωση και το ίδιο το μουσείο: ήταν μεγάλο και γεμάτο με πράγματα που δεν ήξερα ότι υπήρχαν και ότι θα είχα την ευκαιρία να δω”.

Αιμιλία Κοκκινογένη

Παρακολουθώντας ένα αριστούργημα του παγκόσμιου κινηματογράφου

Mαθήτριες και μαθητές του 3ου Γυμνασίου Αιγάλεω  

στην προβολή των “Μοντέρνων Καιρών” του Charlie Chaplin 

 στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων

Το απόγευμα της Κυριακής 17 Φεβρουαρίου 2013, μια ομάδα μαθητριών και μαθητών και των τριών τάξεων του σχολείου μας είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει την ταινία “Μοντέρνοι Καιροί” του Charlie Chaplin, η οποία προβλήθηκε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων με τίτλο “Οι τέχνες συναντούν τη Βιομηχανία” στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι.

       Παρά το γεγονός ότι η ταινία γυρίστηκε το 1936, μαζί με το γέλιο που μας πρόσφεραν μερικές από τις κλασικές σκηνές της, προέκυψε έντονος και ο κοινωνικός και πολιτικός προβληματισμός, ο οποίος μάλιστα αποδεικνύεται πιο επίκαιρος από ποτέ. Τα παιδιά της Γ΄ Γυμνασίου (Γ1) αξιοποίησαν την εμπειρία αυτή στο μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, παρουσιάζοντας την ταινία στους συμμαθητές τους και συνδέοντάς την με ζητήματα και ενότητες του συγκεκριμένου μαθήματος.

       Η Κωνσταντίνα, ο Αντόλφ, ο Φράνκο και ο Μάνος μοιράστηκαν μαζί μας κάποιες σκέψεις τους:

“Η σκηνή που επιλέγω να κρατήσω είναι αυτή στην οποία ο ήρωάς μας μπαίνει στο σπίτι (στην παράγκα) και το αποκαλεί παράδεισο. Δηλώνει ότι ο πραγματικός παράδεισος για έναν άνθρωπο βρίσκεται μέσα στην ψυχή του και δεν καθορίζεται από τα πλούτη και τα αγαθά. Ένιωσε σπίτι του, τη ζεστασιά και το φιλόξενο περιβάλλον, παρόλο που ήταν η πρώτη φορά που το έβλεπε. Μπορεί να ήταν τρελός, αλλά ήταν η πιο ορθολογική σκέψη που είχε κάνει”. (Κωνσταντίνα Θουλοβασιλείου)

“Η σκηνή που με κατενθουσίaσε ήταν εκεί που ο Τσάπλιν είπε στη μικρή άστεγη κοπέλα πως το σπίτι που είχε βρει, όσο εκείνος ήταν φυλακισμένος, ήταν παράδεισος, ενώ, όταν μπήκε μέσα, όλα άρχισαν να πέφτουν ή να σπάνε. Θα έλεγα ότι εκείνο το σπίτι δεν ήταν παράδεισος, αλλά, αν ήθελες, σε έστελνε στον παράδεισο...” (Αντόλφ Γιακούπι)

“Η σκηνή που θέλω να κρατήσω είναι αυτή στην οποία ο ήρωας ξυπνά το πρωί και φορώντας το μαγιό του, καλοδιάθετος, πηγαίνει να κάνει το πρωινό του μπάνιο. Βουτάει και τότε συνειδητοποιεί ότι η λίμνη δεν είναι βαθιά, κάνει μια τούμπα, πέφτει κάτω και από τους πόνους κρατάει το κεφάλι του”. (Φράνκο Γιακούπι)
“Θα χαρακτήριζα την ταινία που παρακολουθήσαμε, με μια λέξη, μοναδική! Πολλές σκηνές με ενθουσίασαν αλλά μία έκανε, πιστεύω, τη διαφορά: ήταν η σκηνή στην οποία ο Chaplin βρίσκεται σε ένα εστιατόριο και δουλεύει αυτός ως σερβιτόρος και η αγαπημένη του (η άστεγη κοπέλα) ως χορεύτρια. Εκεί αναγκάζεται να βγει στη σκηνή, ώστε να διασκεδάσει το κοινό, και αρχίζει να τραγουδά σε μια ακατανόητη γλώσσα!!! Πρόκειται για ένα μοναδικό στιγμιότυπο μέσα σε μία, κατά τα άλλα, βουβή ταινία και είναι πραγματικά πολύ ωραίο”. (Μάνος Ορφανός)

Μαθήτριες και μαθητές που συμμετείχαν: Ειρήνη Αλτόγλου, Σπύρος Ελύτης, Νίκος Δημητρέλης, Φράνκο Γιακούπι, Ρόμπερτ Μοράρου, Κωνσταντίνα Θουλοβασιλείου, Αντόλφ Γιακούπι, Μάνος Ορφανός, μαζί με την καθηγήτρια Κων/να Τσιώρου και το Νικηφόρο.

Το συνοδευτικό μας φυλλάδιο για την προβολή της ταινίας:

«Μοντέρνοι Καιροί» (Modern Times), ΗΠΑ, 1936, α/μ, 87΄

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Charlie Chaplin/ Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ira Morgan, Rollie Totheroh/ Μοντάζ: Charlie Chaplin, Willard Nico/ Μουσική: Charlie Chaplin / Ηθοποιοί: Charlie Chaplin, Paulette Goddard, Henry Bergman, Stanley Sandford, Chester Conklin

O Τσάρλι Τσάπλιν στο ρόλο ενός εργάτη εργοστασίου που τρελαίνεται στην αλυσίδα παραγωγής και, όταν βγαίνει από το τρελοκομείο, τον περιμένουν νέες περιπέτειες. Τέλος, ερωτεύεται μιαν άστεγη κοπέλα (Paulette Goddard), την οποία συναντά σε μια αστυνομική κλούβα… Στην ταινία εμφανίζεται ο γνωστός "αλητάκος" με το χαρακτηριστικό καπέλο και μουστάκι, ο οποίος αγωνίζεται να επιβιώσει στο μοντέρνο, βιομηχανοποιημένο κόσμο. Το φιλμ έχει φόντο το μεγάλο οικονομικό και χρηματηστηριακό κραχ του 1929 και αποτελεί ένα σχόλιο στην απεγνωσμένη προσπάθεια για εύρεση εργασίας, σε μια κοινωνία με τεράστια ανεργία, καθώς και στην οικτρή οικονομική κατάσταση των ανθρώπων. Τέλος, στην ταινία γίνονται ειρωνικές αναφορές στην έντονη βιομηχανοποίηση και στην επιρροή που έχει αυτή στις συνθήκες εργασίας. Πολλοί συμφωνούν ότι οι "Μοντέρνοι Καιροί" αποτελούν μια από τις σπουδαιότερες ταινίες όλων των εποχών.

Λίγα σχόλια... Η δεύτερη ηχητική ταινία του Chaplin, σε μια εποχή που έχει αποκτήσει συνείδηση των κοινωνικών προβλημάτων που μαστίζουν τη βιομηχανοποιημένη Δύση και αποφασίζει να επιδοθεί σε μια ιδιοφυή και απολαυστική κριτική του σύγχρονου αστικού μηχανοποιημένου κόσμου.

Η εναρκτήρια σκηνή με την εικόνα των εργαζομένων σε αντιπαραβολή με ένα κοπάδι προβάτων, αλλά και αυτές της αυτόματης ταΐστρας εργατών και της πτώσης στο εσωτερικό της μηχανής με τα γιγάντια γρανάζια, προδίδουν το υποκριτικό και σκηνοθετικό μεγαλείο του Chaplin, παράλληλα με τις ιδεολογικές του ανησυχίες. Αγγίζει θέματα που παραμένουν επίκαιρα ακόμα και σήμερα: φτώχεια, ανεργία, απεργίες, πολιτική αδιαλλαξία, οικονομικές ανισότητες, τυραννία των μηχανών, ναρκωτικά. Έχοντας υποστεί την απάνθρωπη μεταχείριση των εργοδοτών στις μεγάλες βιομηχανίες, ο ήρωας καταλήγει να περιπλανιέται άνεργος και πεινασμένος. Στο δρόμο συναντά μία φτωχή κοπέλα και μαζί προσπαθούν να ξεφύγουν από τους αστυνομικούς που τους καταδιώκουν και να ζήσουν την δική τους ρομαντική πλάνη, μακριά από έναν κόσμο δυστυχίας και αναταραχών. Η περιπλάνηση τους μέσα στην πόλη και οι απόπειρές τους να βρουν δουλειά οδηγούν και τους δύο σε μία σειρά ξεκαρδιστικών, ωστόσο γλυκόπικρων, περιπετειών.

Οι «Μοντέρνοι Καιροί» είναι μία ηχητική ταινία, αλλά όχι μία ταινία διαλόγων. Ο δημιουργός της συνέθεσε ένα ακουστικό κολάζ από τους ήχους της πόλης και των εργοστασίων, με ελάχιστες ηχογραφημένες ομιλίες και τηρώντας τη χρήση των επεξηγηματικών καρτών ανάμεσα στις σκηνές. Η σεκάνς* κατά την οποία ο Chaplin προσλαμβάνεται για να σφίγγει βίδες στη γραμμή παραγωγής ενός εργοστασίου, μπλέκεται στα γρανάζια ενός τεράστιου μηχανήματος και τελικά χάνει τόσο πολύ την ανθρώπινη υπόστασή του από τη δουλειά, ώστε τριγυρίζει στο εργοστάσιο, σφίγγοντας τις μύτες και τα κουμπιά όσων συναντά, είναι μια σκηνή ανθολογίας.

Ας σκεφτούμε...

1. Παρουσιάστε την υπόθεση της ταινίας (έτσι όπως την καταλάβατε εσείς) σε 100 π. λέξεις.

___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

2. Αν έπρεπε να κρατήσετε μία μόνο σκηνή από την ταινία, ποια θα ήταν αυτή; Περιγράψτε τη και εξηγήστε γιατί. _________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

3. Σε ποιες πέντε λέξεις συμπυκνώνεται, κατά τη γνώμη σας, το βαθύτερο νόημα της ταινίας;

_________________________________________________________________________________

4. Χαρακτηρίστε με μία λέξη την ταινία που παρακολουθήσαμε.

_________________________________________________________________

* σεκάνς = μια μικρή ή μεγάλη ομάδα σκηνών που διαδέχονται η μία την άλλη και βρίσκονται ενωμένες με ένα κοινό σκοπό, την απόδειξη μιας ιδέας