2ο Π. Π. Γυμνάσιο Αθήνας: Μια εκπαιδευτική βόλτα στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων

Ποια σχέση έχουν τα νεοκλασικά της Αθήνας 

με ένα παλιό πιλοποείο και δύο αρχιτέκτονες από τη Δανία;

     Το πρωί της Κυριακής 20 Οκτωβρίου 2013, η επίσκεψή μας στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων συνδέθηκε με όλα τα παραπάνω (και όχι μόνο). Σαράντα έξι μαθήτριες και μαθητές της Α΄ Τάξης του 2ου Π. Π. Γυμνασίου Αθήνας βρεθήκαμε στον παλιό βιομηχανικό χώρο της οδού Ηρακλειδών, περιηγηθήκαμε στη μόνιμη έκθεση "Οδοιπορικό της Αθήνας", περάσαμε από το Μουσείο-Θέατρο Σκιών της οικογένειας Χαριδήμου και καταλήξαμε στην έκθεση σχεδίων με τίτλο "Η Αθήνα των Χάνσεν μέσα από το αρχιτεκτονικό κέλυφος".

   Για αρχή, παρουσιάζουμε εδώ το φυλλάδιο που συνόδευσε την επίσκεψή μας, με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, αλλά και τις δραστηριότητές μας στο χώρο.

     Ευχαριστούμε όλους τους μαθητές και όλες τις μαθήτριες που συμμετείχαν, αλλά και τους γονείς για την υποστήριξή τους!
    Ήταν επίσης μεγάλη η χαρά και η συγκίνηση για κάποιους από εμάς που συναντήσαμε φεύγοντας το 3ο Γυμνάσιο Αιγάλεω...
      

Το συνοδευτικό μας φυλλάδιο:

2^ο Π. Π. Γυμνάσιο Αθήνας                                                Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

Μια επίσκεψη στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων:

ο χώρος, οι μόνιμες εκθέσεις του και η έκθεση σχεδίων

«Η Αθήνα των Χάνσεν μέσα από το αρχιτεκτονικό κέλυφος»

Α. Ο χώρος

Το Πολιτιστικό Κέντρο στεγάζεται στο παλιό «Πιλοποιείο Πουλοπούλου»

            Το «Ελληνικόν Πιλοποιείον», από τις πιο επιτυχημένες ελληνικές επιχειρήσεις, ιδρύθηκε το 1886 από τον Ηλία Πουλόπουλο, έναν υφασματέμπορο από την Καλαμάτα που ήρθε στην Αθήνα αποφασισμένος να γίνει βιομήχανος. Το εργοστάσιο που υψώνεται στη συμβολή των οδών Θεσσαλονίκης και Ηρακλειδών, δίπλα στις γραμμές του ΗΣΑΠ, οικοδομήθηκε το 1896. Είναι το παλαιότερο πιλοποιείο της Αθήνας, ευρύτερα γνωστό ως "ΠΙΛ-ΠΟΥΛ" (Πιλοποιείο Πουλόπουλου), στο οποίο απασχολούνταν περίπου 250 εργαζόμενοι (1898). Πρόκειται για ένα αξιόλογο δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής της εποχής του, το οποίο στην πλήρη ακμή του καταλάμβανε όλο το οικοδομικό τετράγωνο Θεσσαλονίκης, Ηρακλειδών, Φλυέων και Αμφικτύονος, ανεπτυγμένο με διαδοχικά κτίσματα γύρω από ένα κεντρικό προαύλιο. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ορισμένα διάσπαρτα νεοκλασικά στοιχεία (όπως π.χ. οι παραστάδες των ανοιγμάτων με τα δωρικά επίκρανα), που μαρτυρούν τον επικρατούντα τότε αρχιτεκτονικό συρμό, ενώ στους τοίχους του κτιρίου είναι ορατά ακόμη τα ίχνη από τις σφαίρες των Δεκεμβριανών του 1944. Το εργοστάσιο ήταν πλήρως εξοπλισμένο ήδη το 1900 και τα καπέλα που κατασκεύαζε αποσπούσαν διεθνή βραβεία. Η επιχείρηση λειτούργησε ως τα μέσα του 20ού αιώνα στο συγκεκριμένο οικοδόμημα. Από αυτό έχει απομείνει μόνο ένα μικρό μέρος το οποίο έχει αποκατασταθεί στην αρχική του μορφή και ανήκει στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.

Ας σκεφτούμε/ ας συζητήσουμε:

Γνωρίζατε την ύπαρξη, την ιστορία ή τη σύγχρονη χρήση αυτού του χώρου;

Ποια είναι η γνώμη σας για την αξιοποίηση και χρήση αυτού του ιστορικού κτιρίου στις μέρες μας;

Β. Οι μόνιμες εκθέσεις

1. Το «Οδοιπορικό της Αθήνας»

Το Οδοιπορικό της Αθήνας δημιουργήθηκε από το Ε.Λ.Ι.Α. (Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο) σε συνεργασία με το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Είναι μία έκθεση που προσπαθεί να αποτυπώσει την καθημερινή ζωή της πόλης στα νεότερα χρόνια. Αφορά την Αθήνα από το γύρισμα του αιώνα ως τον μεσοπόλεμο. Αναπαριστά σε φυσικό μέγεθος μια αθηναϊκή γειτονιά που αποτελείται από οκτώ παραδοσιακά μαγαζιά: ένα φωτογραφείο, ένα κουρείο, ένα φαρμακείο, ένα παντοπωλείο, ένα κατάστημα νεωτερισμών, ένα καπνοπωλείο, ένα τυπογραφείο και ένα καφενείο. Τα σπίτια είναι αντίγραφα πραγματικών κατοικιών της Αθήνας των αρχών του αιώνα και έχει γίνει προσπάθεια η γειτονιά να είναι όσο το δυνατόν πιο ζωντανή και άμεση.  

Η ιδιαιτερότητα του εγχειρήματος βρίσκεται στις ποικίλες και πλούσιες συλλογές αντικειμένων και εντύπων καθημερινής χρήσης που επανεντάσσονται στο χώρο τους, δίνοντας έτσι την αισθητική και το χρώμα της εποχής που ανασυνθέτουν. Πρόκειται για "εφήμερα" είδη που μαρτυρούν με ενάργεια την ανθρώπινη δραστηριότητα. Όλα σχεδόν τα αντικείμενα αυτού του τμήματος είναι αυθεντικά: τα ρούχα, τα καπέλα, οι μηχανές του τυπογραφείου και του φωτογραφείου, τα βάζα, τα φάρμακα κ.λπ.

Ας σκεφτούμε/ ας συζητήσουμε:

Ας αναζητήσουμε σε αυτόν το χώρο αντικείμενα και στοιχεία που σχετίζονται με την αρχική χρήση του κτιρίου! Ποια είναι αυτά;

Ποια από τις αναπαραστάσεις είναι για σας περισσότερο ενδιαφέρουσα; Γιατί;

2. Το Μουσείο-Θέατρο Σκιών «Χαρίδημος»

Από το Σεπτέμβριο του 2006 φιλοξενείται στο ισόγειο η πλούσια συλλογή της γνωστής οικογένειας καραγκιοζοπαιχτών Χαριδήμου. Παρουσιάζονται πάνω από χίλια εκθέματα, όπως φιγούρες από δέρμα, χαρτόνι, ζελατίνη, χνάρια με μολύβι, πανόδετα χειρόγραφα βιβλία, πίνακες λαϊκής ζωγραφικής, φωτογραφικά ντοκουμέντα και άλλα από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι τις μέρες μας.

Ας σκεφτούμε/ ας συζητήσουμε:

Ποιο από τα εκθέματα σας τράβηξε περισσότερο την προσοχή; Γιατί;

Γ. Η έκθεση σχεδίων «Η Αθήνα των Χάνσεν»

Η έκθεση αποτελείται από 38 σχέδια νεοκλασικών κτισμάτων της Αθήνας, που αποτυπώνουν δημιουργήματα των Δανών αρχιτεκτόνων, Theophilus και Christian Hansen, οι οποίοι κατά τον 19ο αιώνα σχεδίασαν πολλά δημόσια κτίρια στην πρωτεύουσα σε νεοκλασικό ρυθμό. Πρόκειται για μοναδικά κι ανεπανάληπτα κτίρια, όπως το Αστεροσκοπείο, η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Ακαδημία Αθηνών του Θεόφιλου Χάνσεν, αλλά και το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το πιο σημαντικό και πλέον κομψό κτίσμα του Χριστιανού Χάνσεν, ο οποίος εκπόνησε εμπεριστατωμένες μελέτες των μνημείων της αρχαιότητας.

Ένας σύγχρονος Δανός, ο αρχιτέκτων Robert Mogensen, ήρθε στην Αθήνα για να επανασυνδέσει την παράδοση του 19^ου αιώνα με την πόλη του 21ου αιώνα. Βγήκε στους χαοτικούς δρόμους της ελληνικής πρωτεύουσας και μέσα στην κίνηση και την πολυκοσμία σκιτσάρισε ορισμένα από τα εμβληματικά δημόσια κτίρια της Αθήνας, τα πιο πολλά από αυτά συνδεδεμένα με τον Χριστιανό και τον Θεόφιλο Χάνσεν (από τη γέννηση του οποίου συμπληρώθηκαν φέτος 200 χρόνια).

Ας σκεφτούμε/ ας συζητήσουμε:

-Ξέρετε τι εννοούμε με τον όρο νεοκλασικός και νεοκλασική αρχιτεκτονική;

-Μπορείτε να αναγνωρίσετε κάποια γνωστά αθηναϊκά κτίρια στα σχέδια; Ποια;

-Μεταξύ των κτιρίων υπάρχουν και κάποια των οποίων ο ρόλος συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με την εκπαίδευση. Ποια είναι αυτά τα κτίρια και πώς συνδέεται το καθένα από αυτά με την εκπαίδευση;

________________________________________________________________________

Ποιες είναι οι τελικές σας εντυπώσεις από την επίσκεψη (τι βρήκατε περισσότερο ενδιαφέρον, τι σας άρεσε/ τι δεν σας άρεσε, τι καινούριο μάθατε...)

Μπορείτε, αν θέλετε,να αποτυπώσετε σε ένα σχέδιο κάτι από αυτά που είδαμε ή ό,τι άλλο θεωρείτε χαρακτηριστικό από την επίσκεψή μας.

3ο Γυμνάσιο Αιγάλεω: Αποχαιρετώντας τη σχολική χρονιά 2012-2013

     Μια χρονιά τόσο πλούσια σε εκπαιδευτικές δραστηριότητες απαιτούσε έναν αντάξιο αποχαιρετισμό. Το απόγευμα της Τρίτης 18 Ιουνίου 2013, λοιπόν, μαθήτριες και μαθητές, καθηγήτριες και καθηγητές αποχαιρετήσαμε τη σχολική χρονιά που ολοκληρώθηκε παρακολουθώντας τις εκδηλώσεις του 1ου Athens Gardens Festival στον Εθνικό Κήπο: το αργεντίνικο τανγκό των "El duo de dos" συνδυάστηκε με τις μουσικές του "Athens Chamber Ensemble" από την εποχή του μπαρόκ ως τις μέρες μας.

     Στο τέλος όλοι πήραμε από μία κάρτα σαν αυτή:

για να "θυμόμαστε τα πολιτιστικά ταξίδια μας" από τον Οκτώβριο του 2012 ως τον Ιούνιο του 2013.

      

Ευχαριστούμε πολύ όσους συμμετείχαν στην προσπάθεια!

Το Γ3 του 3ου Γυμνασίου Αιγάλεω και η λογοτεχνία: κάποια δείγματα δουλειάς από τη σχολική χρονιά 2012-13

Ενώ οι  γραπτές εξετάσεις συνεχίζονται, παρουσιάζουμε  εδώ κάποια παραδείγματα των προσπαθειών των μαθητριών και των μαθητών του Γ3 να ασχοληθούν δημιουργικά με την ανάγνωση λογοτεχνίας (και όχι μόνο)... 

Ας ξεκινήσουμε με κάτι από το τέλος της σχολικής χρονιάς, την πολύ επιτυχημένη εικονογράφηση των χαϊκού του Γ. Σεφέρη από την Άννα Παπακώστα. Διαβάστε και τα χαϊκού για να τα συνδέσετε με την εικονογράφηση: 

ΙΑ΄ 

Πού να μαζεύεις
τα χίλια κομματάκια
του κάθε ανθρώπου.

ΙΕ'
Βουλιάζει ο κόσμος
κρατήσου, θα σ' αφήσει
μόνο στον ήλιο.

ΙΣΤ'
Γράφεις
το μελάνι λιγόστεψε
η θάλασσα πληθαίνει.

Η Άννα Σαρρή, με τη σειρά της, εμπνεύστηκε το δικό της χαϊκού. Έγραψε:

Δεν έχω ρεύμα

κι εγώ ακούω

στο κινητό μου ΝΕΒΜΑ

Συνεχίζουμε με τις ατομικές ή ομαδικές εργασίες που ετοίμασαν όλα σχεδόν τα παιδιά του Γ3, διαβάζοντας, παρουσιάζοντας και αξιοποιώντας δημιουργικά ένα βιβλίο της επιλογής τους.

α. Η Ευαγγελία Πολύζου και η Ελένη Σπύρου διάβασαν τον κλασικό "Μικρό Πρίγκιπα" του Antoine de Saint-Exupéry. Στις παρατηρήσεις τους, τις οποίες κατέγραψαν στο σχετικό φύλλο εργασίας (βλ. στο τέλος της ανάρτησης), τόνισαν ότι "το βιβλίο δίνει σημαντικά μαθήματα ζωής, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ιστορία με την αλεπού και το 'μάθημα' φιλίας". Μας παρουσίασαν όμως και τη ζωγραφιά της Ευαγγελίας:

β. Η Κική Παπαδοπούλου διάβασε τη "Μικρή Πριγκίπισσα" (συγγραφέας: F.M. Burnett) . Από τις παρατηρήσεις της στο φύλλο εργασίας, επιλέγουμε τα εξής: "Το βιβλίο πραγματεύεται ένα πολύ επίκαιρο θέμα, τα χρήματα και το ρόλο τους στη ζωή μας. Με εντυπωσίασε η αλλαγή της συμπεριφοράς των ανθρώπων απέναντι στην πρωταγωνίστρια όταν αυτή έμεινε φτωχή, ενώ στην αρχή ήταν πολύ πλούσια. Σημειώνω επίσης την αξιοπρέπεια της Σάρας (της πρωταγωνίστριας), ακόμη και στις άσχημες μέρες, αφού ήθελε να συμπεριφέρεται σαν "πριγκίπισσα" ακόμη και τότε".

γ. Η Έφη Χατζημηνά προτίμησε να διαβάσει το "Φάρο της Αλεξάνδρειας" (συγγραφέας: Τζ. Μπράντσοου), ένα βιβλίο με ιστορικό ενδιαφέρον, που ταυτόχρονα διερευνά τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Ιδιαίτερα εύστοχες και επιτυχημένες ήταν οι παρατηρήσεις της σχετικά με την τεχνική της αφήγησης: "Η γλώσσα είναι απλή, το ύφος λιτό και παραστατικό. Οι κύριοι αφηγηματικοί τρόποι είναι ο μονόλογος και ο διάλογος. Εντοπίζονται και αρκετές αναδρομές στα περασμένα. Η αφήγηση γίνεται σε πρώτο πρόσωπο. η αφηγήτρια συμμετέχει στην ιστορία και είναι πρωταγωνίστρια και, επομένως, η εστίαση είναι εσωτερική. Τα εκφραστικά μέσα ποικίλλουν: κυριαρχούν εικόνες, μεταφορές, ασύνδετα και πολυσύνδετα σχήματα".

δ. Η Άννα Παπακώστα, που διάβασε τη "Σπηλιά της Γοργόνας" της Λίτσας Ψαραύτη, εκφράστηκε για άλλη μια φορά μέσα από τη ζωγραφική:

ε. Η Ηλιάνα Πανταζή, η Γωγώ Πασπάτη και οι Βασίληδες (Σαλβάνος και Παρασκευόπουλος) δούλεψαν ως ομάδα και ασχολήθηκαν με έναν πολύ ιδιαίτερο συγγραφέα, το Λευκάδιο Χερν, ο οποίος αποτελεί τον εθνικό ποιητή της Ιαπωνίας και έχει ελληνική καταγωγή (αν θέλετε να μάθετε λίγα πράγματα γι' αυτόν, ρίξτε μια ματιά εδώ: 

http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=17424:o-ellinas-ethnikos-poiitis-tis-iaponias-i-istoria-enos-qperiplanomenoy-fantasmatosq&catid=75:fakeloi&Itemid=132). 

Διάβασαν "Το αγόρι που ζωγράφιζε γάτες" και με τη σειρά τους μας διηγήθηκαν: "Πριν από πολλά χρόνια, σε ένα μικρό χωριό της ιαπωνικής υπαίθρου, ζούσαν ένας φτωχός αγρότης και η γυναίκα του με τα εφτά παιδιά τους. Ο μικρότερος γιος τους, ενώ ήταν πολύ έξυπνος και είχαν φιλοδοξίες για εκείνον, σπαταλούσε την ώρα του ζωγραφίζοντας γάτες. Έτσι, αποφάσισαν να τον στείλουν σε μοναστήρι. Εκεί έμαθε πολλά πράγματα, αλλά συνέχιζε να ζωγραφίζει γάτες, αποφάσισαν, λοιπόν, οι μοναχοί να τον διώξουν από το μοναστήρι και να τον αφήσουν να κυνηγήσει το όνειρό του, δίνοντάς του μια συμβουλή: 'να αποφεύγει τα μεγάλα, να προτιμά τα μικρά'. Ο μικρός αποφάσισε να επισκεφτεί το μοναστήρι του διπλανού χωριού, δεν γνώριζε όμως ότι ήταν κατοικημένο από δαιμόνια. Όταν έφτασε, άρχισε να ζωγραφίζει στους τοίχους γάτες. Τη νύχτα προτίμησε να κοιμηθεί σε ένα μικρό δωμάτιο, ακολουθώντας τη συμβουλή που του είχαν δώσει. Όλο το βράδυ άκουγε θορύβους και φωνές. Το πρωί ανακάλυψε πως το 'δαιμόνιο' ήταν ένας ποντικός και πως οι γάτες στους τοίχους τον είχαν σώσει από αυτόν, αφού τα στόματά τους ήταν γεμάτα αίματα".

στ. Η Μυρτώ Ράλλη ασχολήθηκε με ένα επίκαιρο και ενδιαφέρον, ιδιαίτερα για τα κορίτσια που βρίσκονται στην εφηβεία, θέμα: τη νευρική ανορεξία. Με αφορμή τις "Ζαχαρένιες πεταλούδες" της Ιωάννας Σκαρλάτου διατύπωσε το σχετικό προβληματισμό της και έφτιαξε μια πολύ χαρακτηριστική ζωγραφιά:

ζ. Με τη φιλοσοφία ασχολήθηκε η Μαρία Πλιώτα, με αφορμή το βιβλίο "Η γνώση, τι είναι;" του Οσκάρ Μπρενιφιέ. Όπως πολύ εύστοχα σημείωσε στο φύλλο εργασίας της: "Το βιβλίο μιλάει για τη γνώση, τη σκέψη, τη φαντασία και προσπαθεί να προβληματίσει τους αναγνώστες, θέτοντάς τους κάποια απλά ερωτήματα γύρω από αυτά τα θέματα. Ο συγγραφέας κερδίζει τον αναγνώστη με την απλή και παιχνιδιάρικη γλώσσα που χρησιμοποιεί και πετυχαίνει τον αρχικό του στόχο, δηλαδή να τον βάλει σε σκέψεις σχετικά με τη σημασία της γνώσης στη ζωή του. Επίσης, η πλούσια και πολύ έξυπνη εικονογράφηση του βιβλίου το κάνουν πιο κατανοητό και προσιτό στους μικρότερους ηλικιακά αναγνώστες, αλλά και πιο ευχάριστο στην ανάγνωση για τους μεγαλύτερους. Τέλος, οι απλές απαντήσεις που δίνει ο συγγραφέας σε αυτά τα εξαιρετικά πολύπλοκα ζητήματα, αλλά και ο πολύ έξυπνος τρόπος με τον οποίο τα προσεγγίζει, κάνουν το βιβλίο ενδιαφέρον για όλες τις ηλικίες".

η. "Το ψέμα" της Ζωρζ Σαρή ήταν το βιβλίο που διάβασε η Άννα Σαρρή. Η Άννα μας μίλησε για την πρωταγωνίστρια του βιβλίου, τη Χριστίνα, η οποία (όπως σημειώνει η Άννα στο φύλλο εργασίας της) "θέλει να κρύψει την πραγματικότητα που την περιβάλλει, να δημιουργήσει με τα ψέματά της ένα νέο κόσμο, που και πάλι δεν είναι αυτός που ονειρεύεται". Την παρουσίασή της στην τάξη συνόδευσε η παρακάτω ζωγραφιά:

θ. Σε διαφορετικό κλίμα και εποχή κινήθηκε η παρουσίαση της Ολυμπίας Τρακέλλη, η οποία διάβασε ένα βιβλίο ιστορικού περιεχομένου, με έμφαση στην κοινωνία και στον πολιτισμό, με θέμα την "Καθημερινή ζωή στην Αναγέννηση" (συγγραφέας: Ε.Ρ. Τσάμπερλιν). Παρουσιάζοντας το βιβλίο μάς είπε για το περιεχόμενό του: "Το βιβλίο καλύπτει γεωγραφικά την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αγγλία και τις Κάτω Χώρες. Σε αυτό συνυπάρχουν όλες οι πλευρές της καθημερινότητας: ταξίδια, θάλασσες, πλοία και ναυτικοί, ηγεμόνες και ιππότες, εργάτες και αγρότες, η ζωή στην πόλη, βία, μαγεία και Ιερά Εξέταση, γνώση, επιστήμη, εκπαίδευση, τυπογραφία..."

ι. Πολύ ενδιαφέρον βρήκε το "Ημερολόγιο ενός σπασίκλα" η Μαρία Σινγκ (συγγραφέας: Τζεφ Κίνι). Το διάβασε με προσοχή, παρουσίασε αναλυτικά το περιεχόμενό του και συμπέρανε: "Το βιβλίο θα το συνιστούσα σε παιδιά που έχουν όρεξη για διάβασμα και τους αρέσουν τα ημερολόγια με λίγη περιπέτεια και τα κόμικς. Θα μπορούσα να πω ότι το βιβλίο κατά κάποιο τρόπο σε συμβουλεύει για την πρώτη μέρα στο γυμνάσιο..."

Το σύντομο φύλλο εργασίας στο οποίο στηρίχτηκε η παρουσίαση των βιβλίων:

Παρουσιάζουμε το βιβλίο που διαβάσαμε: 5 βασικά βήματα

Τίτλος βιβλίου..................................................................................

Συγγραφέας......................................................................................

1. Παρουσιάστε το περιεχόμενο του βιβλίου που διαβάσατε (τόπος, χρόνος, πρόσωπα, εξέλιξη υπόθεσης/ θέμα με το οποίο ασχολείται, τρόπος με τον οποίο το προσεγγίζει κ.λπ.) μέσα σε 150 περίπου λέξεις.

_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

2. Αναφερθείτε στα στοιχεία τεχνικής που θέλετε να σχολιάσετε (γλώσσα, ύφος, αφηγηματικοί τρόποι, εκφραστικά μέσα...).

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

3. Ποια είναι η τελική σας εντύπωση για το βιβλίο που διαβάσατε (π.χ. ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σας, τι θεωρείτε αξιοσημείωτο, τι σας άρεσε και τι δεν σας άρεσε); Θα το συστήνατε σε άλλους (ναι ή όχι, σε ποιους και γιατί);

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

4. Επιλέξτε ένα απόσπασμα από το βιβλίο (5-10 σειρές) το οποίο θα θέλατε να διαβάσετε στην υπόλοιπη ομάδα και εξηγήστε τους λόγους αυτής της επιλογής (προφορικά).

5. Μπορείτε να δημιουργήσετε το δικό σας καλλιτεχνικό έργο εμπνευσμένο από το βιβλίο, π.χ. μια ζωγραφιά, ένα κολάζ, ένα σύντομο βίντεο, μια εικονογραφημένη ιστορία, ένα μικρό θεατρικό κ.λπ.

Ένα ταξίδι στο χρόνο με οδηγό τα αρχαιολογικά μνημεία και την τέχνη: περιληπτική παρουσίαση των δραστηριοτήτων του πολιτιστικού μας προγράμματος

Από τη σχολική τάξη στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου

Το 3ο Γυμνάσιο Αιγάλεω στην παράσταση της “Ελένης” του Ευριπίδη

          Την Κυριακή 14 Απριλίου 2013, στις 5 το απόγευμα, μαθήτριες και μαθητές και των τριών τμημάτων της Γ΄ Γυμνασίου του σχολείου μας βρεθήκαμε στο Φουαγιέ του Εθνικού Θεάτρου, για να παρακολουθήσουμε μια διαφορετική θεατρική εκδοχή ενός κλασικού κειμένου που διδαχτήκαμε από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Η “Ελένη” του Ευριπίδη, σκηνοθετημένη και ερμηνευμένη από νέους καλλιτέχνες, μας ξάφνιασε στην αρχή, μας συνεπήρε στη συνέχεια, μας προκάλεσε ίσως προβληματισμούς και απορίες. Σίγουρα, όμως, τα στοιχεία που περισσότερο έμειναν στη μνήμη μας είναι το ιδιαίτερα δύσκολο έργο των τεσσάρων ηθοποιών, το οποίο ολοκλήρωσαν με αξιοθαύμαστη ευελιξία, αυτοσυγκέντρωση αλλά και αλάνθαστο συντονισμό, καθώς και η εύστοχη ανάδειξη της κωμικής διάστασης της συγκεκριμένης τραγωδίας, ιδιαίτερα στο Γ΄ Επεισόδιο.

Το συνοδευτικό μας φυλλάδιο για την παρακολούθηση της παράστασης:

3ο Γυμνάσιο Αιγάλεω                                                                                                             Κυριακή 14 Απριλίου 2013 Η Γ΄ Γυμνασίου στο Εθνικό Θέατρο για την παράσταση της “Ελένης” του Ευριπίδη

Λίγα λόγια για την παράσταση: Τέσσερις νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί, μόνο με τα απολύτως απαραίτητα σκηνικά μέσα και μια σύγχρονη σκηνοθετική οπτική, παρουσιάζουν ένα από τα κλασικά αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στο φουαγιέ της Νέας Σκηνής. Με τη δική τους φρέσκια ματιά, ηθοποιοί και σκηνοθέτης, στήνουν μια ευέλικτη παράσταση που έχει ήδη παρουσιαστεί και σε σχολικούς χώρους (με τεράστια απήχηση σε εκπαιδευτικούς και εφήβους) και φέρνουν κοντά στο κοινό το κείμενο του Ευριπίδη, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η γλώσσα και το πνεύμα των μεγάλων τραγικών μπορούν να είναι οικεία και απόλυτα συνδεδεμένα με τις αναζητήσεις των νέων ανθρώπων. Οι συντελεστές της παράστασης: Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς/ Βοηθός σκηνοθέτη: Θεοδώρα Καπράλου Κίνηση: Σταυρούλα Σιάμου Επιμέλεια σκηνικού χώρου – κοστουμιών: Ελένη Μανωλοπούλου Μουσική: Ανρί Κεργκομάρ Παίζουν (αλφαβητικά): Χαρά Ιωάννου, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Αντώνης Πριμηκύρης, Δημήτρης Σαμόλης

Κάποιες ιδέες για να διαμορφώσετε την κριτική σας για την παράσταση:

1. Ποια είναι η γνώμη σας για τη σκηνοθεσία της παράστασης (δηλαδή για τον τρόπο με τον οποίο επέλεξε ο σκηνοθέτης να αποδώσει το κείμενο: π.χ. κλασικά, αναμενόμενα, μοντέρνα, εύστοχα, πειραματικά...), για τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία, για την κίνηση και τη μουσική και, φυσικά, για την ερμηνεία των ηθοποιών;

2. Ύστερα από την παρακολούθηση της παράστασης ποιο ή ποια από τα παρακάτω ισχύει ή ισχύουν: α) θυμηθήκατε εύκολα ολόκληρη την υπόθεση, β) σας λύθηκαν κάποιες απορίες που είχαν μείνει από την ανάλυση, γ) προέκυψαν καινούριες απορίες και προβληματισμοί, δ) καταλήξατε σε μια απάντηση για το είδος του έργου (τραγωδία, τραγικωμωδία, ρομαντικά δράμα), ε) κάτι άλλο (τι είναι αυτό;). Εξηγήστε γιατί!

3. Ξεχωρίστε το στοιχείο που σας έμεινε περισσότερο από την παράσταση και ό,τι άλλο θεωρείτε αξιοσημείωτο.

Γράψτε εδώ τις παρατηρήσεις σας:

____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Σύντομα θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε αποσπάσματα της κριτικής μας για την παράσταση...

Οι μαθήτριες και οι μαθητές που συμμετείχαν:

Από το Γ1: Σπύρος Ασημακόπουλος, Νάσια Γεράκου, Αντόλφ Γιακούπι, Άννα Θεοδωροπούλου, Κωνσταντίνα Θουλοβασιλείου, Παναγιώτης Καρόγιαννης, Τατιάνα Κοτσέτα

Από το Γ2: Μάνος Ορφανός, Γιώργος Παναηλίδης, Μιχαέλα Μιχαλιού, Σταυρούλα Μπογιόνγκο, Μαρία Μάγκου, Καλλίνα Κωστέα, Κλαούντια Νικόλι

Από το Γ3: Γωγώ Πασπάτη, Ηλιάνα Πανταζή, Ιάκωβος Περιστερίδης, Κική Παπαδοπούλου, Έφη Χατζημηνά

Και οι καθηγήτριες κ. Αναγνωστοπούλου, Γεωργακοπούλου, Σταυράκη και Τσιώρου

Από τις κλιτύες του βράχου της Ακρόπολης στις πολύχρωμες κόρες και στον Παρθενώνα

Ένα μεσημέρι στο Μουσείο της Ακρόπολης με το Α1

Την Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013, μετά τις τρεις πρώτες διδακτικές ώρες και με σύμμαχό μας τον καιρό, ξεκινήσαμε για το Μουσείο της Ακρόπολης. Το μετρό γρήγορα μας μετέφερε στον προορισμό μας. Από τις πρώτες στιγμές της εισόδου μας στο μουσείο η έκπληξή μας ήταν μεγάλη: το μοντέρνο κτίριο, το γυάλινο πάτωμα και τα πολλά και ποικίλα εκθέματα κέρδισαν αμέσως το ενδιαφέρον μας.

Με ιδιαίτερη προσοχή ακολουθήσαμε τις οδηγίες και τις πληροφορίες του φύλλου εργασίας μας (είμαστε πια προπονημένοι!), παρατηρήσαμε και σχολιάσαμε εκθέματα, αναζητήσαμε πληροφορίες στα ευρήματα των κλιτύων της Ακρόπολης, στα αρχαϊκά γλυπτά, στις κόρες, στα θωράκια του ναού της Νίκης, στις Καρυάτιδες και, φυσικά, στην αίθουσα του Παρθενώνα. Παρατηρήσαμε την ενδυμασία της αρχαϊκής και κλασικής εποχής, θαυμάσαμε την τέχνη του Φειδία και τις μεγαλοφυείς λύσεις που έδωσε σε διάφορα πρακτικά ζητήματα, χρωματίσαμε τις δικές μας κόρες, παίρνοντας έμπνευση από τα σωζόμενα ίχνη χρωμάτων, αλλά και ένα τμήμα της ζωφόρου του Παρθενώνα, και προσπαθήσαμε να αντιγράψουμε την κόμμωση μιας Καρυάτιδας.

Αυτές είναι οι εντυπώσεις μας και κάποιες από τις προσπάθειες της καλλιτεχνικής έκφρασής μας:

"Το Μουσείο της Ακρόπολης ήταν ενδιαφέρον και εντυπωσιακό. Περισσότερη εντύπωση μου έκανε το αέτωμα με τα δύο λιοντάρια που πάλευαν με έναν ταύρο. Επιπλέον, εντυπωσιάστηκα από τις κόρες και τα υπόλοιπα αγάλματα που παρατηρήσαμε και κάναμε και μια σχετική εργασία. Επίσης, μου άρεσαν αρκετά τα ευρήματα από τις κλιτύες της Ακρόπολης, αλλά και οι Καρυάτιδες, κυρίως ο τρόπος με τον οποίο τις διατηρούσαν και τις ανανέωναν. Γενικότερα, εντυπωσιάστηκα από όλα τα εκθέματα του Μουσείου και θα ήθελα να το επισκεφτώ για μια αναλυτικότερη παρατήρηση των ευρημάτων”.

Κατερίνα Κάραλη

[Η κόμμωση της Καρυάτιδας από τη Σταυρίνα]

“Από την επίσκεψη στο Μουσείο της Ακρόπολης μου έκαναν εντύπωση πολλά πράγματα. Πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν το ότι όταν μπήκαμε μέσα, αλλά και έξω, τα πατώματα ήταν φτιαγμένα από γυαλί και από κάτω μπορούσαμε να παρατηρήσουμε τις ανασκαφές. Μου άρεσε ακόμα που είχαμε την ευκαιρία να περνάμε ανάμεσα από τα αγάλματα. Και οι μακέτες όμως του βράχου της Ακρόπολης ήταν πολύ ωραίες”.

Εύη Κεμιτζόγλου

“Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν τα αετώματα του Παρθενώνα, που παρίσταναν τη γέννηση της Αθηνάς και τη διαμάχη ανάμεσα στην Αθηνά και τον Ποσειδώνα. Ακόμα, μου άρεσαν τα αγγεία και τα υπόλοιπα ευρήματα από τις κλιτύες, που είδαμε στο ισόγειο, και οι Καρυάτιδες, στον πρώτο όροφο. Πολύ όμορφα και λεπτοδουλεμένα ήταν τα αγάλματα των κορών, ενώ μου άρεσε και η τριήρης που ονομαζόταν Πάραλος. Επίσης, μου άρεσε που από το ισόγειο ο διάδρομος ήταν ανηφορικός, για να συμβολίσει πως ανεβαίνουμε στο βράχο της Ακρόπολης, και το ότι από παντού φαινόταν η Ακρόπολη”.

Μαρία Κυπραίου

[Η πολύχρωμη "Χιώτισσα'' του Στάθη]

“Το μουσείο ήταν απλά τέλειο! Μου άρεσαν πολύ τα ευρήματα από τις πλαγιές του λόφου, πολλά αγγεία και άλλα αντικείμενα καθημερινής ζωής, όπως γουδιά κα γουδοχέρια. Μετά μου άρεσαν οι Καρυάτιδες και ο τρόπος συντήρησής τους, τα αετώματα τoυ Παρθενώνα, όπως και η ζωφόρος με την αναπαράσταση των Παναθηναίων. Επίσης, με εντυπωσίασαν οι κόρες, η τριήρης Πάραλος, που πήρε τ΄ όνομά της από το θεό της ναυσιπλοΐας Πάραλο, καθώς και ο Διόνυσος με τον Παπποσιληνό”.

Βασίλης Καρβέλας

“Μου άρεσε πολύ το Μουσείο της Ακρόπολης, μεγαλύτερη εντύπωση όμως μου έκανε το γυάλινο πάτωμα πάνω στο οποίο μπορούσαμε να περπατήσουμε. Ακόμα, εντυπωσιάστηκα από τις ανασκαφές που μπορούσαμε να δούμε κάτω από το πάτωμα”.

Μαρία Ζήση

[Η κόμμωση της Καρυάτιδας από τη Ράνια]

“Μου άρεσε περισσότερο από όλα η Αρχαϊκή Αίθουσα, όπου βρίσκονταν οι κόρες και όλα τα υπόλοιπα εκθέματα της αρχαϊκής εποχής. Επίσης, μου άρεσαν τα γυάλινα πατώματα και κάτω από αυτά τα σπίτια και άλλοι χώροι της αρχαίας Αθήνας. Οι Καρυάτιδες ήταν πολύ ωραία στολισμένες και υπέροχες”.

Γαρυφαλλιά Κανδύλη

“Στο μουσείο μου άρεσε πολύ ο χώρος στον οποίο απλώνονταν οι κόρες και τα υπόλοιπα αγάλματα και μπορούσαμε να περπατάμε ανάμεσά τους. Ακόμη, μου άρεσαν πολύ οι Καρυάτιδες, που ήταν οι κολόνες του Ερεχθείου. Περισσότερο όμως μου άρεσε ο τελευταίος όροφος του μουσείου, ο οποίος είναι διαμορφωμένος σαν τον Παρθενώνα και είναι παράλληλος προς αυτόν, ο οποίος διακρίνεται από τα τζάμια του μουσείου”.

Στάθης Βλάχος

[Η χρωματιστή ζωφόρος της Μαρίας Κυπραίου]

“Μου άρεσε το γυάλινο πάτωμα, γιατί μπορούσες να δεις τις ανασκαφές. Επίσης, μου άρεσαν πολύ οι κόρες και τα αρχαϊκά αγάλματα, γιατί περνούσαμε ανάμεσά τους. Το πιο αγαπημένο μου απ΄ όλα ήταν ο τελευταίος όροφος, ο όροφος του Παρθενώνα. Ακόμα, η αρχιτεκτονική του μουσείου ήταν μοντέρνα, διαφορετική από το κτίριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου”.

Παναγιώτα Καπενή

“Ο χώρος μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Είχε πανέμορφα εκθέματα τα οποία δεν είχα δει ως τώρα. Αυτά που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση ήταν τα δύο αετώματα, το αρχαϊκό και το κλασικό, που είδαμε στον πρώτο και στον τελευταίο όροφο, καθώς και οι Καρυάτιδες. Τέλος, μου άρεσε η εξερεύνηση που κάναμε στο μουσείο σε ομάδες, συμπληρώνοντας τα φύλλα εργασίας μας και αποκτώντας νέες γνώσεις. Ήταν πολύ ωραία”.

Σταμάτης Καμινάρης

[Η χρωματιστή "Πεπλοφόρος" της Γαρυφαλλιάς]

“Μου άρεσε πολύ το μουσείο και τη μεγαλύτερη εντύπωση μου ἐκανε η συντήρηση των αγαλμἀτων, αλλά και το χρώμα που έμεινε στα αγάλματα στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων”.

Νίκος Ζενελάι

“Το Μουσείο της Ακρόπολης μου άρεσε πιο πολύ από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, γιατί είναι πιο μοντέρνο. Μου έκανε εντύπωση το πάτωμα του μουσείου, αφού είναι φτιαγμένο από γυαλί και έχεις τη δυνατότητα να βλέπεις από κάτω την ανασκαφή. Επιπλέον, μου άρεσε πάρα πολύ η παράσταση στο αρχαϊκό αέτωμα, με την επίθεση των δύο λιονταριών στον ταύρο και τον τρισώματο δαίμονα. Τέλος, πάρα πολύ όμορφα ήταν τα αγάλματα των κορών και της θεάς Αθηνάς, η οποία ήταν σε στάση μάχης, όπως τη βλέπουμε συνήθως”.

Σταυρίνα Βαμβακά

[Η χρωματιστή "Πεπλοφόρος" της Εύης]

“Ο χώρος μου φάνηκε πολύ εντυπωσιακός και μου άρεσε πολύ. Πιο πολύ μου άρεσε το γυάλινο πάτωμα, κάτω από το οποίο μπορούσα να δω τον οικισμό. Επίσης, μου άρεσε πολύ που μπορούσαμε να περπατήσουμε ανάμεσα στα αγάλματα. Στο δεύτερο όροφο μου άρεσε που μπορούσαμε μέσα από το τεράστιο τζάμι να δούμε την Ακρόπολη”.

Έλενα Αρώνη

[Η κόμμωση της Καρυάτιδας από την Παναγιώτα]

“Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ ο χώρος, γιατί είχε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Μου άρεσαν τα αετώματα με τους θεούς του Ολύμπου, αλλά και με τη διαμάχη του Ποσειδώνα και της Αθηνάς για την πόλη της Αθήνας. Επίσης, μου άρεσαν οι κόρες και τα χρώματά τους”.

Άννα Καρανικόλα

“Περισσότερο μου άρεσε η θέα του Παρθενώνα από το δεύτερο όροφο του μουσείου. Επίσης, με εντυπωσίασε που ο όροφος αυτὀς είχε τον ίδιο ακριβώς προσανατολισμό με τον Παρθενώνα. Ένα άλλο θέμα που με εντυπωσίασε ήταν οι Καρυάτιδες, αν και μία από αυτές δεν έχει σωθεί ολόκληρη. Μία άλλη Καρυάτιδα βρισκόταν υπό συντήρηση και είδαμε, μάλιστα, ένα σχετικό βίντεο”.

Ανδρέας Γεωργακόπουλος

“Τα εκθέματα του Μουσείου της Ακρόπολης με εντυπωσίασαν πάρα πολύ. Πιο πολύ με εντυπωσίασαν οι κόρες, γιατί σε μερικές από αυτές είχαν σωθεί ίχνη χρώματος. Επίσης, το αέτωμα με τα δύο λιοντάρια και τον τρισώματο δαίμονα. Τέλος, οι Καρυάτιδες ανήκουν στα μεγάλα αριστουργήματα που είδα στο μουσείο. Ο Παπποσιληνός με το Διόνυσο ήταν επίσης ένα αριστούργημα και με αφορμή αυτό έμαθα πόσο σημαντικό ήταν το θέατρο στην αρχαία Ελλάδα”.

Θεμιστοκλής Αποστολόπουλος

[Η κόμμωση της Καρυάτιδας από τον Ανδρέα]

“Το Μουσείο της Ακρόπολης μου άρεσε πιο πολύ από το Εθνικό Αρχαιολογικό, γιατί ήταν πιο μοντέρνο. Μου άρεσε πολύ, γιατί το πάτωμα είχε γυαλί και βλέπαμε από κάτω τους οικισμούς που έχουν βρεθεί. Μέσα στο μουσείο μου άρεσαν επίσης οι κόρες και οι κομμώσεις τους, αλλά και οι δύο σκηνές που είδαμε στον τελευταίο όροφο με την Αθηνά, όπως και η σκηνή της παράδοσης του πέπλου της θεάς. Τέλος, μου άρεσε πολύ η θέα της Ακρόπολης από τον τελευταίο όροφο. Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν η υποδοχή, που μας πήρε τις τσάντες, και η καφετέρια, που ήταν ακριβή”.

Σπύρος Καπάτος

[Η χρωματιστή ζωφόρος της Κατερίνας]

“Ο χώρος του μουσείο ήταν πολύ ωραίος, ένα σύγχρονο μουσείο με αγάλματα παντού. Το πάτωμα μας ζάλιζε όταν το κοιτούσαμε, γιατί από κάτω φαίνονταν οι ανασκαφές. Όταν ανεβήκαμε στο δεύτερο όροφο, υπήρχε ένα μεγάλο τζάμι με θέα τον Παρθενώνα. Ἠταν απλά τέλειο!”

Βασιλική Αγγελοπούλου

[Η πολύχρωμη "Χιώτισσα" της Μαρίας Ζήση]

“Από την επίσκεψη στο Μουσείο της Ακρόπολης μου έχουν μείνει πολύ καλές εντυπώσεις. Το πρώτο πράγμα που με εξέπληξε ήταν το γυάλινο πάτωμα, από το οποίο φαίνονταν οι αρχαιολογικοί χώροι που έχουν αποκαλύψει οι ανασκαφές στην περιοχή. Επίσης, μου άρεσε η μοντέρνα αρχιτεκτονική του μουσείου, αλλά και το γεγονός ότι τα εκθέματα δεν φυλάσσονταν σε προθήκες και μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε ανάμεσά τους. Με εντυπωσίασαν τα αγάλματα, καθώς και το ότι το μουσείο είναι χτισμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να θυμίζει το βράχο της Ακρόπολης και το ναό του Παρθενώνα”.

Ράνια Δερμιτζάκη

-Την επίσκεψη στο μουσείο οργάνωσαν, σχεδίασαν και πραγματοποίησαν μαζί μας οι καθηγήτριές μας, κυρίες Τσιώρου και Γεωργακοπούλου.

Το 3ο Γυμνάσιο Αιγάλεω και η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου), οι μαθήτριες και οι μαθητές του Γ3 (και όχι μόνο) έκαναν μια "περιήγηση" στη νεοελληνική ποίηση και επέλεξαν τους στίχους που τους εκφράζουν...

Οι επιλογές...

-του Μικέλε και της Μαρίας (Σινγκ)

-της Έφης και της Άννας (Παπακώστα)

 -της Ευαγγελίας και της Μυρτώς

 -του Ιάκωβου και της Μαρίας (Πλιώτα)

-της Ολυμπίας και του Γιώργου (Χαλίλι)

-της Άννας (Σαρρή) και της Κικής

-του Μάριου και του Γιώργου (Τζήκου)

Επειδή οι φωτογραφίες δεν είναι καθαρές: "Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες" (Μάριος) και "Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις" (Γιώργος) [Κώστας Καρυωτάκης, "Είμαστε κάτι..."]

 -του Βασίλη (Σαλβάνου) και του Βασίλη (Παρασκευόπουλου):

Επειδή οι φωτογραφίες δεν είναι καθαρές: "Με τι καρδιά, με τι πνοή/ τι πόθους και τι πάθος/ πήραμε τη ζωή μας· λάθος!/ κι αλλάξαμε ζωή" (Βασίλης Σαλβάνος) από την "Άρνηση" του Γιώργου Σεφέρη και "Οι τελευταίοι στους τελευταίους που θα γραφτούν" (Βασίλης Παρασκευόπουλος) από τον "Επίλογο" του Μανόλη Αναγνωστάκη

-Μία έκτακτη συμμετοχή (ευχαριστούμε!) - η επιλογή της Κωνσταντίνας του Γ1:

Και μία έκπληξη-guest εμφάνιση:
-η επιλογή στίχων και η δημιουργία της Αριστέας, μιας αγαπημένης μαθήτριας και φίλης από το Βερολίνο, η οποία μας στέλνει την εργασία της από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου βρίσκεται για την τρέχουσα σχολική χρονιά. Την ευχαριστούμε πολύ!